Πληροφόρηση του Ασθενή από το Νοσηλευτικό Προσωπικό
Π. Κολοβός, Δ. Καϊτελίδου, Α. Σαχλάς, Μ. Γκούζου, Χ. Λεμονίδου, Π. Σουρτζή
Εισαγωγή: Το δικαίωμα του ασθενή για πληροφόρηση είναι σαφώς θεσμοθετημένο και νομοθετικά κατοχυρωμένο. Η πληροφόρηση του ασθενή είναι μια σύνθετη διαδικασία, στην οποία εμπλέκονται όλα τα μέλη της θεραπευτικής ομάδας. Σκοπός: Η διερεύνηση του επίπεδου της πληροφόρησης του ασθενή από το νοσηλευτικό προσωπικό και η ανάλυση των παραγόντων που την επηρεάζουν. Υλικό και Μέθοδος: Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν ασθενείς τμημάτων του παθολογικού και χειρουργικού τομέα από τρία γενικά νοσοκομεία του Εθνικού Συστήματος Υγείας από δύο Υγειονομικές Περιφέρειες, δύο στην περιφέρεια και ένα στην Αττική. Για τις ανάγκες της συγκεκριμένης μελέτης αναπτύχθηκε ένα ερωτηματολόγιο που στηρίχθηκε σε προηγούμενη μελέτη. Η συνέντευξη αποτέλεσε την κύρια μέθοδο συλλογής των δεδομένων, η οποία πραγματοποιήθηκε το χρονικό διάστημα Απρίλιος 2009 - Σεπτέμβριος 2010, ενώ τηρήθηκαν όλες οι αρχές ηθικής και δεοντολογίας. Σε κάθε ενότητα του ερωτηματολογίου εφαρμόστηκε η τεχνική της παραγοντικής ανάλυσης και χρησιμοποιήθηκαν οι παραμετρικοί έλεγχοι (t-test, η μέθοδος ANOVA και ο έλεγχος του Welch) για τη διερεύνηση της συσχέτισης μεταξύ των παραγόντων που προέκυψαν, με τα χαρακτηριστικά του δείγματος, ενώ ο συντελεστής συσχέτισης του Pearson για τη διερεύνηση της σχέσης μεταξύ των παραγόντων. Το επίπεδο της στατιστικής σημαντικότητας ορίστηκε ίσο με 0,05. Η στατιστική ανάλυση έγινε με το στατιστικό πρόγραμμα PASW Statistics 18.0. Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των ασθενών (n=300) της μελέτης ήταν τα 55,4 έτη (±17,9 έτη). Η πλειονότητα του δείγματος ήταν άνδρες με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, ενώ το 64,9% χαρακτήρισε την κατάσταση της υγείας του καλή ή πολύ καλή. Η μέση διάρκεια νοσηλείας ήταν 6,5 ημέρες (±5,7 ημέρες) μέχρι την πραγματοποίηση της συνέντευξης. Οι περισσότεροι δήλωσαν πως αρκετές από τις πληροφορίες που έλαβαν από το νοσηλευτικό προσωπικό ήταν ειλικρινείς (64,2%), δόθηκαν πρόθυμα (62%), αλλά με πρωτοβουλία των ίδιων των ασθενών (59,9%), ενώ οι πληροφορίες ήταν κυρίως προφορικές (46,2%). Δημοφιλέστερη πηγή αναζήτησης επιπρόσθετης πληροφόρησης αναδείχτηκε η διαπροσωπική επικοινωνία με γνωστούς και συγγενείς, ο προσωπικός φάκελος και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η παραγοντική ανάλυση οδήγησε σε δύο παράγοντες για τον τρόπο πληροφόρησης, έναν για το περιεχόμενο της πληροφόρησης και τρεις για τις πηγές επιπρόσθετης αναζήτησης πληροφόρησης. Η ηλικία (p≤0,019) και το μορφωτικό επίπεδο του ασθενή (p≤0,003), η προηγούμενη νοσηλεία (p=0,008), αλλά και η κατάσταση της υγείας του (p≤0,026) παρουσιάζουν στατιστικά σημαντική συσχέτιση με τις διαστάσεις της πληροφόρησης. Συμπεράσματα: Αν και οι ασθενείς χαρακτήρισαν την πληροφόρηση που έλαβαν από το νοσηλευτικό προσωπικό αρκετή, εντούτοις αναγνωρίζεται η ανάγκη για περισσότερη πληροφόρηση, ποιοτικά και ποσοτικά.
Λέξεις-κλειδιά: ασθενής, νοσηλευτικό προσωπικό, Πληροφόρηση, Νοσοκομειακό περιβάλλον, Πηγή πληροφόρησης
ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ, 52(2), 199-214, 2013 - Ερευνητική εργασία