|
Κλινική Ψυχιατρική και Δικαστική Ψυχιατρική: Ομοιότητες και Διαφορές Η εκπαίδευση και εμπειρία που απαιτείται για την επιτέλεση του έργου του δικαστικού ψυχιάτρου είναι πολύ διαφορετικές από εκείνες του κλινικού ψυχιάτρου. Μολονότι οι βασικές θεωρητικές γνώσεις και οι πρακτικές δεξιότητες που αποκτά ο ψυχίατρος στην κλασική εκπαίδευσή του είναι απαραίτητο κοινό υπόβαθρο και για τους δύο ρόλους, ωστόσο οι διαφορές είναι πολύ περισσότερες. Όλοι σχεδόν οι μελετητές του χώρου αυτού συμφωνούν ότι η δικαστική ψυχιατρική αποτελεί ξεχωριστό κλάδο, στον οποίο ισχύουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: ο δικαστικός ψυχίατρος παρέχει τη συνδρομή του κυρίως στο έργο του δικαστηρίου και όχι στον ασθενή, η ορολογία που χρησιμοποιεί θα πρέπει να αποδίδεται με όρους κατανοητούς στους εμπλεκομένους νομικούς, θα πρέπει να επιστρατεύσει νέες μεθόδους συνέντευξης και να αποκτήσει νέα βάση γνώσεων όπου θα στηρίξει τα συμπεράσματά του, ενώ συγχρόνως θα πρέπει να ελέγχει την αξιοπιστία και εγκυρότητα των λόγων των εξεταζομένων και συχνά να έρχεται σε αντιπαράθεση μαζί τους. Επίσης, ο δικαστικός ψυχίατρος χρειάζεται να κατανοήσει και να αποδεχθεί ότι οι απαντήσεις στα ερωτήματα που του τίθενται απαιτούν συνήθως ένα σημαντικό βαθμό βεβαιότητας, μολονότι συχνά αφορούν σε επεξήγηση ή ερμηνεία πράξεων που έγιναν στο παρελθόν ή προβλέψεις της συμπεριφοράς των εξεταζομένων στο μέλλον. Τέλος, οι περιορισμοί του ιατρικού απορρήτου δεν ισχύουν πάντοτε στις δικαστικές εκτιμήσεις και η κοινοποίηση των αποτελεσμάτων της εκτίμησης του δικαστικού ψυχιάτρου σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη μπορεί, σε μερικές περιπτώσεις, να προκαλέσει αμφισβήτηση της επαγγελματικής του γνώμης και εμπλοκή του σε πειθαρχικές ή και ποινικές διώξεις. Τα παραπάνω απαιτούν ένα σώμα ειδικά εκπαιδευμένων ψυχιάτρων, οι οποίοι, πλην των άλλων, θα πρέπει να είναι εξοικειωμένοι με τη βασική νομική γνώση που αφορά στο γνωστικό πεδίο της δικαστικής ψυχιατρικής, καθώς και με τον ιδιαίτερο δεοντολογικό και ηθικό κώδικα που αφορά στις σχετικές επαγγελματικές ενέργειες. Λέξεις-κλειδιά: Δικαστική ψυχιατρική, Κλινική ψυχιατρική, Διαφορές, Ρόλος ψυχιάτρου-πραγματογνώμονα ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ, 20(3), 262-270, 2009 - Γενικό άρθρο |
Dadurch, dass sie in Landern mit gema?igtem Klima vorgenommen wurden, konnen die meisten der Studien uber Kinderlahmung nicht in Sub-Kontinent von endemischen Kinderlahmung anzuwenden. Diese Bewertung bundelt Daten uber die Kinderlahmung in Indien, viagra bestellen um alle Anderungen, die seit 1940 nur etwa 2% der Kinder mit Polio sterben in der akuten Erkrankung aufgetreten sind vorzulegen; lovegra bestellen etwa 95% aller Falle Paralyse von einem oder beiden Beinen.
Jeweils 843 und 1113 Patienten wurden mit Dosieraerosole und Pulverinhalatoren zu Hause; der letzteren waren die Anwender von Aerolizer®, viagra schweiz Diskus®, HandiHaler® und Turbuhaler® 82, 467, 505 und 361. Wir haben insgesamt 2288 Datensatze von Inhalationstechnik. Kritische Fehler waren weit unter den Nutzern aller Inhalatoren verteilt, viagra generika im Bereich von 12% fur Dosieraerosole, 35% fur Diskus® und HandiHaler® und 44% fur Turbuhaler®.
Die Ergebnisse der 50 Insel Isolierungen mit Liberase Enzym wurden mit denen von 36 Isolierungen mit Kollagenase verglichen wurden Typ P. Keine signifikanten Unterschiede in der Spenderalter, kalte Ischamiezeit, Verdauungszeit, oder das Gewicht der Bauchspeicheldrusen zwischen den beiden Gruppen beobachtet. Islet Ausbeute war in der Gruppe, kamagra schweiz wo die Liberase Enzym verwendet wurde, deutlich hoher.
Diese Lehre Technik angepasst werden, um mit kleinen Kindern zu verwenden. cialis schweiz Die Verwendung von Reimen kann einfacher und mehr Spa? fur die jungeren Studenten. Auch kann diese Lehre Technik verwendet werden, um zahlreiche gesundheitliche Probleme anzugehen, die sie fur alle Gesundheitsinhaltsbereiche angemessen macht.
Somalia, einem der instabilsten Lander der Welt, levitra schweiz hat sich ohne standige Regierung seit fast 2 Jahrzehnten. Mit einem Gesundheitssystem vollig durcheinander, bleibt Abdeckung der grundlegenden Gesundheitsma?nahmen und geringe, Mutter- und Kindersterblichkeit ist eine der hochsten in der Welt.