Κλινικά, ακτινολογικά και μοριακά ευρήματα σε τρεις ασθενείς με ιδιοπαθή πνευμονική ίνωση, μετά από μακροχρόνια χορήγηση ιντερφερόνης γ-1b
Α. Πρόκλου, Φ. Οικονομίδου, Κ. Αντωνίου, Ε. Τζωρτζάκη, Α. Βολουδάκη, Κ. Μαλαγάρη, Ν. Σιαφάκας
Εισαγωγή: Η γ-ιντερφερόνη (IFN-γ-1b) είναι ένας αντιινωτικός παράγοντας, ο οποίος έχει χρησιμοποιηθεί τα τελευταία χρόνια στη θεραπεία της ιδιοπαθούς πνευμονικής ίνωσης (Ι.Π.Ι), αν και ο ακριβής μηχανισμός δράσης της δεν έχει εξακριβωθεί. Σας παρουσιάζουμε την εμπειρία μας από τη μελέτη τριών ασθενών με Ι.Π.Ι. οι οποίοι έλαβαν για πέντε έτη IFN-γ-1b. Μέθοδος: Μελετήσαμε 3 ασθενείς με ιστολογικά τεκμηριωμένη Ι.Π.Ι. ήπιας και μέτριας βαρύτητας , οι οποίοι λάμβαναν 200 μg IFN-γ-1b τρεις φορές την εβδομάδα, χορηγούμενη υποδορίως και συγχρόνως 10 mg πρεδνιζολόνης ημερησίως. Οι ασθενείς εκτιμούνταν ετησίως για τουλάχιστον τέσσερα χρόνια συμφωνά με τις οδηγίες της ATS/ERS, όσον αφορά την συμπτωματολογία, τις λειτουργικές δοκιμασίες των πνευμόνων (PFTs), καθώς και την ακτινολογική εικόνα με υψηλής ευκρίνειας αξονική τομογραφία θώρακα (HRCT). Τέλος, μετρήθηκε η έκφραση του γονιδίου transforming growth factor-β1 (TGF-β1), του γονιδίου connective tissue growth factor (CTGF) και του γονιδίου της IFN-γ σε πνευμονικό ιστό, πριν και δυο έτη μετά την έναρξη της αγωγής, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της RT-PCR. Αποτελέσματα: Όλοι οι ασθενείς που έλαβαν την παραπάνω αγωγή δεν παρουσίασαν ιδιαίτερες παρενέργειες και δεν εμφάνισαν οξεία επιδείνωση της νόσου. Επίσης, παρέμειναν σταθεροί όσον αφόρα στα συμπτώματα και τις λειτουργικές δοκιμασίες των πνευμόνων. Οι δύο εκ των τριών ασθενών παρουσίασαν βελτίωση στην αξονική τομογραφία υψηλής ευκρίνειας θώρακα. Παρατηρήθηκε υψηλή έκφραση των mRNA, TGF-β1 και CTGF γονιδίων στον πνευμονικό ιστό πριν την έναρξη της θεραπείας, ενώ παρατηρήθηκε μηδενική έκφραση της IFN-γ στο πνευμονικό ιστό των ασθενών πριν από την έναρξη της αγωγής. Αντίθετα, μετά από δυο χρόνια θεραπείας και οι τρεις ασθενείς παρουσίασαν επαγωγή της έκφρασης του γονιδίου της IFN-γ (p<0.05), ενώ τα επίπεδα του TGF-β1 και του CTGF δεν μεταβλήθηκαν. Συμπεράσματα: Η μακροχρόνια θεραπεία με IFN gamma-1b σε τρεις ασθενείς με ήπια ή και μετρίας βαρύτητας ιδιοπαθή πνευμονική ίνωση είναι ασφαλής. Μετά από μακροχρόνια χορήγηση του φαρμάκου οι δύο από τους ασθενείς παρέμειναν σταθεροί, πιθανότατα μέσω της επαγωγής του ενδογενούς γονιδίου της ιντερφερόνης- γ.
Λέξεις-κλειδιά: Πολυμορφοπύρηνο κύτταρο, κυτταροκίνες, Οξείδωση, Μακροφάγο, Όζον
ΠΝΕΥΜΩΝ, 22(2), 156-161, 2009 - Πρωτότυπη εργασία