Τροποποιημένη Μέθοδος Θεραπείας για τη Nόσο του Peyronie
Δ. Λιάπης, Α. Καλαντζής, Κ. Πολυζώης, Ε. Παπάζογλου, Ι. Γκιάλας, Κ. Ντούμας, Μ. Λυκουρίνας
Η νόσος “PEYRONIE” (πλαστική ινωμάτωση ή πλαστική σκλήρυνση του πέους) είναι γνωστή και ερευνώνται πολλές μέθοδοι αντιμετώπισής της με πενιχρά αποτελέσματα. Μελετήσαμε και στη συνέχεια τροποποιήσαμε τη μέθοδο έγχυσης ιντερφερόνης α-2β και συγκεκριμένα τον τρόπο, το χρόνο, και το ποσό των 5.000.000 IU ιντερφερόνης α-2β που εγχέεται στις ινώδεις ή επασβεστωμένες πλάκες στην ασθένεια “PEYRONIE” μέσα από μια πολυκεντρική μελέτη. Σκοπός της εργασίας ήταν η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων μετά από την τροποποίηση της μεθόδου έγχυσης ιντερφερόνης α-2β στις πεϊκές πλάκες. Τριανταέξι ασθενείς με διαγνωσθείσα νόσο “PEYRONIE” εξετάστηκαν και πήραν μέρος στο πρωτόκολλο. Η ηλικία ασθενών ήταν 29–65 έτη και παρουσίασαν ενιαίες ή πολλαπλές (2–3) πλάκες, ινώδεις ή επασβεστωμένες, με μέγεθος 0,4–2,1 cm. Μελετήθηκαν σε δύο ομάδες: H ομάδα (A) (13 ασθενείς) υποβλήθηκε σε θεραπεία με 5.000.000 IU ιντερφερόνης α-2β σε μια ενιαία έγχυση, γύρω από τις πεϊκές πλάκες, με μια λεπτή βελόνα, μία φορά την εβδομάδα για 24 εβδομάδες. Η ομάδα (Β) (23 ασθενείς) υποβλήθηκε στις πολλαπλάσιες (2–4) εγχύσεις 5.000.000 IU ιντερφερόνης α-2β μέσα στις πλάκες για 16 εβδομάδες, με τις τροποποιημένες στενές βελόνες και τις σύριγγες όπου εφαρμόστηκε ένα κενό αέρα 3 mL με ειδική τεχνική. Αναφορικά με τους ασθενείς της ομάδας Α, μέχρι το τέλος της θεραπείας, παρατηρήσαμε ότι υπήρξε μια σημαντική εξάλειψη του πόνου κατά τη διάρκεια της στύσης σε 11 ασθενείς (84,6%), και κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής (συνουσία) σε 8 ασθενείς (61,5%). Παρατηρήθηκε επίσης μείωση της πεϊκής κάμψης και της σκληρότητας της πλάκας, ενώ βελτιώθηκε η σεξουαλική ζωή σε 4 ασθενείς (30,7%), και 4 ασθενείς ανέφεραν βελτίωση του μεγέθους του πέους. Δεν υπήρξε μείωση του αριθμού πλακών. Αυτή η ομάδα ασθενών υποβλήθηκε και σε μια δεύτερη σειρά θεραπείας με 1.000.000 IU ιντερφερόνη α-2β σε καθημερινή έγχυση για 5 εβδομάδες, με συνέπεια τη μείωση τη σκληρότητας της πλάκας, του μεγέθους των πλακών και της κάμψης του πέους και τη βελτίωση της συνουσίας σε 4 ακόμα ασθενείς. Στην ομάδα Β ασθενών τα αποτελέσματα ήταν σημαντικά καλύτερα. Υπήρξε εξάλειψη του πόνου κατά τη διάρκεια της στύσης και της επαφής σε 22 ασθενείς (95,6%), μείωση της γωνίας κάμψης σε 20 ασθενείς (86,9%), μείωση του μεγέθους και της σκληρότητας της πλάκας σε 21 ασθενείς (91,3%), ενώ ο αριθμός των πλακών μειώθηκε σε 14 ασθενείς (60,8%). Οι συστηματικές παρενέργειες (γριππώδες σύνδρομο) παρατηρήθηκαν σε όλους τους ασθενείς. Η τροποποιημένη μέθοδος με τις πολλαπλές-πολυεστιακές εγχύσεις ιντερφερόνης μέσα στις πεϊκές πλάκες είναι η βέλτιστη θεραπευτική προσέγγιση για συντηρητική θεραπεία της νόσου του PEYRONIE.
Λέξεις-κλειδιά: Νόσος La Peyronie, Ινώδης σκλήρυνση πέους, Κάμψη πέους, Συντηρητική θεραπεία, Ιντερφερόνη α-2β
ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ, 40(3-4), 2006 - Ερευνητική εργασία