Η χρήση της δεσμοπρεσσίνης για τον έλεγχο της νυxτερινής πολυουρίας σε ασθενείς με κάκωση σπονδυλικής στήλης
Α. ΖΑΧΑΡΙΟΥ, Μ. ΚΑΡΑΜΟΥΤΗ, Π. ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, Γ. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ, Ε. ΜΠΟΥΚΗΣ, Δ. ΚΑΛΟΧΡΙΣΤΙΑΝΑΚΗΣ
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η αξιολόγηση της χρήσης της δεσμοπρεσσίνης στο πλαίσιο της θεραπείας της νυκτερινής πολυουρίας σε ασθενείς με κάκωση του νωτιαίου μυελού και η καταγραφή της ημερήσιας παραγωγής αργινίνης-βαζοπρεσσίνης, της αποβολής ούρων, της ωσμωτικότητας των ούρων και της ανάγκης καθαρών διαλειπόντων καθετηριασμών (ΚΔΚ) προ και μετά τη χορήγηση δεσμοπρεσσίνης Υλικό και μέθοδος: Μελετήθηκαν 11 ασθενείς με ιστορικό κάκωσης του νωτιαίου μυελού (7 άνδρες-4 γυναίκες). Όλοι οι ασθενείς είχαν παρακολουθήσει πρόγραμμα αποκατάστασης και χρησιμοποιούσαν τροχήλατο αμαξίδιο για τη μετακίνησή τους, ενώ ελάμβαναν αντιχολινεργικά φάρμακα, αντιβιοτική προφύλαξη και εκτελούσαν καθαρούς διαλείποντες καθετηριασμούς (ΚΔΚ) με σκοπό τη βελτίωση της λειτουργίας της ουροδόχου κύστης και την εξασφάλιση κοινωνικά αποδεκτής εγκράτειας. Υποβάλλονταν επίσης σε νυχτερινούς ΚΔΚ για την αποφυγή της νυχτερινής ακράτειας. Η δεσμοπρεσσίνης χορηγήθηκε ρινικά (20μg προ της κατάκλισης) σε συνδυασμό με την υπόλοιπη θεραπεία. Ελήφθησαν δείγματα ούρων υπό άσηπτες συνθήκες από όλους τους ασθενείς στις 18:00 και 06:00. Μετρήθηκε ο συνολικός όγκος ούρων και η ωριαία παραγωγή αυτών. Τέλος, ελήφθησαν δείγματα αίματος για τον προσδιορισμό της αργινίνης-δεσμοπρεσσίνης του ορού, ουρίας, κρεατινίνης και ηλεκτρολυτών. Αποτελέσματα: Η νυχτερινή πολυουρία σε ασθενείς με κάκωση νωτιαίου μυελού οφείλεται σε διαταραχή της ημερησίας διακύμανσης της έκκρισης της αντιδιουρητικής ορμόνης. Η χρήση της δεσμοπρεσσίνης προκάλεσε στατιστικώς σημαντική αύξηση στο ρυθμό παραγωγής ούρων κατά τη διάρκεια της ημέρας (56,2 vs 81,2 ml/h, p<0,001) και ελάττωση στην αντίστοιχη νυχτερινή (59,2 vs 27,7 ml/h, p<0,001). Η θεραπεία με δεσμοπρεσσίνη επηρέασε και την ωσμωτικότητα των ούρων, η οποία δε μεταβλήθηκε κατά τη διάρκεια της ημέρας (496 vs 489 mOsm/ml, p>0,5) αλλά παρουσίασε στατιστικά σημαντική αύξηση κατά τη διάρκεια της νύχτας (385 vs 862 mOsm/ml, p<0,001). Υπήρξε επίσης σημαντική μείωση στην ανάγκη νυχτερινών καθαρών διαλειπόντων καθετηριασμών. Δεν παρατηρήθηκαν ανεπιθύμητες ενέργειες από τη θεραπεία. Συμπέρασμα: Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι η χρήση της δεσμοπρεσσίνης αποτελεί θεραπευτική επιλογή σε ασθενείς με κάκωση του νωτιαίου μυελού, όταν ο περιορισμός της κατανάλωσης υγρών και άλλα συντηρητικά μέτρα δεν αρκούν για τον έλεγχο της νυχτερινής πολυουρίας.
Λέξεις-κλειδιά: Κάκωση νωτιαίου μυελού, Δεσμοπρεσσίνη, Νυχτερινή παραγωγή ούρων
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΥΡΟΛΟΓΙΑ, 19(4), 339-347, 2007 - Κλινική μελέτη