Η εμπειρία μας στην αποτελεσματικότητα της θεραπείας και τη συνεργασία των ασθενών με στυτική δυσλειτουργία μετά από ριζική προστατεκτομή
Ι. ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ, Φ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Π. ΘΑΝΟΣ, Δ. ΡΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Σκοπός: Να καθορίσουμε την επιθυμία αντιμετώπισης της στυτικής δυσλειτουργίας και την αποτελεσματικότητα των προσφερόμενων θεραπειών σε ασθενείς, που υποβλήθηκαν σε μη νευροπροστατευτική ριζική προστατεκτομή, καθώς και τη συμμόρφωσή τους στη θεραπεία. Υλικό και μέθοδος: 69 από τους 86 ασθενείς, που υποβλήθηκαν σε μη νευροπροστατευτική ριζική προστατεκτομή την τελευταία διετία και είχαν ικανοποιητική στύση προεγχειρητικά, εισήλθαν στο πρωτόκολλο αντιμετώπισης της στυτικής δυσλειτουργίας. Η αρχική αντιμετώπιση περιελάμβανε την p.os χορήγηση 100 mg σιλδεναφίλης, που έγινε σε 52 ασθενείς. Η θετική απάντηση στην ερώτηση συνολικής αποτελεσματικότητας και η επίτευξη σκορ >3 στις ερωτήσεις 3 & 4 του IIEF-5, θεωρήθηκαν ως κριτήρια ανταπόκρισης. Στους ασθενείς, που δεν ανταποκρίθηκαν, ή η σιλδεναφίλη αντενδεικνυόταν, προτάθηκε η χρήση ενδοσηραγγωδών ενέσεων (ICI) αρχικά με αλπροσταδίλη και εν συνεχεία με triamix σε όσους δεν ανταποκρίθηκαν. Σε αυτούς ή όσους δεν ανταποκρίθηκαν στο test με ενδοσηραγγώδεις ενέσεις(ICI) ή δεν επιθυμούσαν τη χρήση τους, προτάθηκε η εμφύτευση πεϊκής πρόθεσης. Ο μέσος όρος παρακολούθησης ήταν 12±4,2 μήνες. Αποτελέσματα: Το 7,3% των ασθενών ανταποκρίθηκαν αρχικά στη σιλδεναφίλη και το 5,7% του συνόλου ετέθησαν σε αγωγή με p.os θεραπεία. Το 55% (23 αλπροσταδίλη+15 triamix = 38/69) των ασθενών μπήκε σε αγωγή με ICI. Συνολικά το 70% των ασθενών που αρχικά μπήκαν στο πρωτόκολλο συνέχισαν τη θεραπεία στο σπίτι. Κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης το 45,2% διέκοψε ή άλλαξε την αγωγή. Σε δύο ασθενείς τοποθετήθηκε πεϊκή πρόθεση τριών τμημάτων AMS 700 CX. Τελικά το 50% αυτών που εισήχθησαν στη μελέτη βρισκόταν υπό κάποια αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας τους στο τέλος του χρόνου παρακολούθησης. Συμπεράσματα: Η αυτόματη στύση είναι πρακτικά ανύπαρκτη και η αγωγή με αναστολείς της 5-φωσφοδιεστεράσης έχει συνήθως φτωχά αποτελέσματα στην ομάδα των ασθενών που υποβλήθηκαν σε μη νευροπροστατευτική ριζική προστατεκτομή και ίσως έχει νόημα να δοκιμάζεται όψιμα. Η θεραπεία με ενδοσηραγγώδεις ενέσεις έχει πολύ καλή αρχική αποτελεσματικότητα και μπορεί να είναι η θεραπεία εκλογής σε βραχυπρόθεσμη τουλάχιστον βάση με σκοπό τη διατήρηση καλής αιμάτωσης του πέους και την αποφυγή δημιουργίας φλεβικής διαφυγής, αλλά είναι συχνά ανεπιθύμητη μακροχρόνια και η απόσυρση ανέρχεται στο 39,4%(15/38). Η πεϊκή πρόθεση αποτελεί μια εξαιρετική μακροπρόθεσμη λύση χωρίς ιδιαίτερες επιπλοκές και προβλήματα και κυρίως χωρίς τα μειονεκτήματα των άλλων θεραπευτικών επιλογών και μπορεί να προσφέρεται στους ασθενείς με στυτική δυσλειτουργία μετά από μη νευροπροστατευτική ριζική προστατεκτομή, ακόμα και από την πρώτη επίσκεψη, ιδιαίτερα στους νεότερους εξ αυτών.
Λέξεις-κλειδιά: Στυτική δυσλειτουργία, Καρκίνος προστάτη, Μη νευροπροστατευτική ριζική προστατεκτομή, Πεϊκή πρόθεση, Αναστολείς 5-φωσφοδιεστεράσης, Ενδοσηραγγώδεις ενέσεις
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΥΡΟΛΟΓΙΑ, 19(2), 162-168, 2007 - Κλινική μελέτη