Επιδημιολογία της σύφιλης, της γονόρροιας και των χλαμυδιακών λοιμώξεων
Ε. Κοντακιώτη, Ε. Δίζα-Ματαυτσή
Τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα αποτελούν μείζον πρόβλημα καθώς υπολογίζεται ότι εμφανίζονται έως 340 εκατομμύρια νέα κρούσματα ετησίως από τα οποία τα 12 εκατομμύρια αφορούν στη σύφιλη. Στις ΗΠΑ ο αριθμός των κρουσμάτων πρωτογόνου και δευτερογόνου σύφιλης μειώθηκε από το 1943 ως το 1985 (11,4 έναντι 66,4 περιπτώσεων/100.000). Από το 1987 η επίπτωση της νόσου αυξήθηκε, φθάνοντας το 1990 τα 20 κρούσματα/100.000. Η έξαρση αφορούσε κυρίως σε αστικούς πληθυσμούς, νότιες πολιτείες και ετεροφυλόφιλους έγχρωμους. Το διάστημα 1990-2000 τα επίπεδα σύφιλης μειώνονται ενώ το 2001-2002 η επίπτωση της σύφιλης αυξάνεται από 2,2 σε 2,4 περιπτώσεις/100.000 πληθυσμού και εμφανίζεται κυρίως σε ομοφυλόφιλους. Στην Ευρώπη η καταγραφή εμφανίζει μεγάλη ετερογένεια. Η επίπτωση παραμένει σταθερή στη δεκαετία του 1990 (Γερμανία:2 περιπτώσεις/100.000 πληθυσμού, Αγγλία:100 διαγνώσεις το έτος, Γαλλία: περίπου 40 περιπτώσεις). Από το 1999 παρατηρείται έξαρση στους ομοφυλόφιλους άνδρες. Στην Αγγλία το διάστημα 1995-2000 οι νέες περιπτώσεις αυξάνονται από 132 σε 326. Στη Γαλλία τα κρούσματα φθάνουν τα 428 το 2003 από 37 το 2000, ενώ στη Γερμανία το διάστημα 2001-2003 αυξάνονται από 1687 σε 2932. Στην Αθήνα ο επιπολασμός της σύφιλης παραμένει σταθερός το διάστημα 1974-1991 ενώ μειώνεται έως το 1996. Μια μικρή αύξηση παρατηρείται έκτοτε. Η επίπτωση της γονόρροιας υπολογίζεται σε 70-200 εκατομμύρια παγκοσμίως. Στις ΗΠΑ το διάστημα 1970-1980 η επίπτωση της γονόρροιας μειώθηκε ενώ το διάστημα 1981-1996 η μείωση έφθασε το 71,3%. To 1997-1998 παρατηρείται μικρή αύξηση των κρουσμάτων. Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης το διάστημα 1985-1996 η επίπτωση της γονόρροιας μειώνεται ενώ το 1997 παρατηρείται αύξηση της επίπτωσης της νόσου. Στη Γαλλία το διάστημα 1997–1998 οι διαγνώσεις αυξάνονται κατά 170% ενώ το διάστημα 1995-2000 στην Αγγλία και την Ουαλία η αύξηση φθάνει το 102% και στη Σουηδία το 154%. Στην Αθήνα το διάστημα 1974-1981 η επίπτωση παραμένει σταθερή. Μετά το 1981 παρατηρείται πτώση έως το 1996 και μικρή αύξηση έκτοτε. Οι χλαμυδιακές λοιμώξεις αποτελούσαν το πιο συχνό σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα που οφείλεται σε βακτήρια. Στις ΗΠΑ το διάστημα 1987-1995 η ετήσια συχνότητα των χλαμυδιακών λοιμώξεων αυξήθηκε κατά 281% (από 47,8 σε 182,2 περιπτώσεις/100,000 κατοίκους). Το 1996 αναφέρθηκαν 500.000 νέα κρούσματα ενώ υπολογίζεται ότι ο αληθής αριθμός τους φθάνει τα 3 εκατομμύρια. Η αναφορά των κρουσμάτων χλαμυδιακών λοιμώξεων δεν είναι υποχρεωτική στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990 οι περιπτώσεις χλαμυδιακών λοιμώξεων μειώνονται στη Σουηδία, Νορβηγία, Ιρλανδία, Αγγλία και Ουαλία ενώ στη συνέχεια παρατηρείται αύξηση που μεγαλώνει το διάστημα 2001-2002.
ΔΕΛΤΙΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ, 51(6), 434-448, 2006 - Ανασκόπηση