Τοπική εφαρμογή μετρονιδαζόλης στη θεραπεία των περιοδοντικών νόσων
Μ. ΖΑΧΑΡΙΑΔΟΥ, Θ. ΛΑΓΟΥΔΑΚΟΣ, Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, Χ. ΤΕΣΣΕΡΟΜΜΑΤΗ
H κλασική θεραπεία του περιοδοντίου, η οποία περιλαμβάνει την υπό τοπική αναισθησία ριζική απόξεση, αποδεικνύεται συχνά ανεπαρκής στην αντιμετώπιση ορισμένων μορφών περιοδοντίτιδας. Σε ανθιστάμενες και υποτροπιάζουσες μορφές περιοδοντίτιδας προτείνεται συμπληρωματικά η χρήση αντιμικροβιακών παραγόντων. Μεταξύ των αντιβιοτικών που έχουν χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία περιοδοντίτιδας, η μετρονιδαζόλη, η οποία εμφανίζει δράση σε αναερόβιους gram αρνητικούς κόκκους και στις σπειροχαίτες, έχει αποδειχθεί αποτελεσματική σε ορισμένες μορφές νόσου όταν χορηγηθεί συστηματικά. Τα τελευταία χρόνια διερευνάται η δυνατότητα τοπικής χορήγησης μετρονιδαζόλης, η οποία εμπορικά κυκλοφορεί σε σκεύασμα υπό μορφή γέλης. Η τοπική εφαρμογή εξασφαλίζει μεγάλη συγκέντρωση του φαρμάκου στην περιοχή που απαιτείται η δράση της, ενώ αποφεύγονται οι ανεπιθύμητες ενέργειες που συνοδεύουν τη συστηματική λήψη της. Ερευνητικά δεδομένα αποδεικνύουν ότι η τοπική εφαρμογή μετρονιδαζόλης δεν μπορεί να αντικαταστήσει την κλασική περιοδοντική θεραπεία, αλλά μπορεί να αποβεί χρήσιμη σε περιπτώσεις που ανθίστανται στη θεραπεία με ριζική απόξεση. Η τοπική εφαρμογή μετρονιδαζόλης μπορεί να μειώσει την ανάγκη για χειρουργική θεραπεία, να προσφέρει στις διαδικασίες της χειρουργικής του περιοδοντίου σε δύσκολες περιοχές και να ενισχύσει τις διαδικασίες της κατευθυνόμενης ιστικής ανάπλασης, δρώντας προστατευτικά στην επιμόλυνση του τραύματος και των χρησιμοποιούμενων μεμβρανών. Διαδοχικές κλινικές δοκιμές έχουν επιβεβαιώσει την αξία της μετρονιδαζόλης στη θεραπεία της οξείας ελκονεκρωτικής ουλίτιδας, αλλά η συμβολή της στη θεραπεία μορφών περιοδοντίτιδας που οφείλονται στην παρουσία του Actinomyces actinomycetemcomitans είναι περιορισμένη. Σε σχέση με άλλα χρησιμοποιούμενα αντιβιοτικά, η μετρονιδαζόλη παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω της εκλεκτικής της δράσης κατά των υποχρεωτικά αναερόβιων μικροβίων και πλεονεκτεί σε αυτό το σημείο έναντι άλλων που διαταράσσουν τη φυσιολογική χλωρίδα της στοματικής κοιλότητας. Παρόλο που η τοπική εφαρμογή είναι γενικά πιο ασφαλής σε σχέση με τη συστηματική χορήγηση, ο κίνδυνος ανάπτυξης ανθεκτικών μικροβίων είναι υπαρκτός και άμεσος και για το λόγο αυτό προτείνεται περιορισμένη χρήση του φαρμάκου, όπου αυτό κρίνεται απολύτως απαραίτητο.
Λέξεις-κλειδιά: Μετρονιδαζόλη, Τοπική εφαρμογή, Περιοδοντική νόσος.
ΣΤΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ, 62(2), 51-65, 2005 - Ανασκόπηση