ΔΥΣΜΕΝΕΙΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗΣ ΡΥΠΑΝΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
- ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Γ. ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗΣ
ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΟΤΙ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗΣ ΑΕΡΙΩΝ, ΔΙΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΤΟΥΣ ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ 10.000-20.000 L (Η ΠΕΡΙΠΟΥ 20 KGR) ΑΕΡΟΣ, ΠΟΥ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΚΥΦΕΛΙΔΕΣ ΛΟΙΜΟΓΟΝΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟ ΝΤΕΣ, ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΟΥΣ ΡΥΠΟΥΣ, ΑΛΛΕΡΓΙΟΓΟΝΕΣ ΟΥΣΙΕΣ, ΕΠΙΜΕΡΙΣΜΕΝΕΣ ΥΛΕΣ (ΣΚΟΝΕΣ, ΑΕΡΟΣΟΛΕΣ), ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΥΝΗΤΙΚΑ ΒΛΑΠΤΙΚΕΣ ΞΕΝΟΒΙΟΤΙΚΕΣ ΟΥΣΙΕΣ. ΕΤΣΙ, ΣΤΟΥΣ ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ ΚΑΘΕ ΚΑΤΟΙΚΟΥ ΜΙΑΣ ΠΟ ΛΕΩΣ, Η ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΕΝΗ ΜΕ ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΣΚΟΝΗΣ, ΠΕΡΙΠΟΥ 195 ΜG/M^3 ΑΕΡΟΣ, ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΘΗΛΩΝΟΝΤΑΙ 2.5 MG ΣΚΟΝΗΣ ΗΜΕΡΗΣΙΩΣ. ΓΕΝΙΚΑ, ΟΙ ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ ΑΝΤΙΠΑΡΑΤΑΣΣΟΥΝ ΙΣΧΥ ΡΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΜΥΝΤΙΚΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΠΙΔΙΩΚΕΤΑΙ Η ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΘΕΣΕΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΟΞΙΚΩΝ ΔΡΑΣΕΩΝ ΤΩΝ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΩΝ ΡΥΠΩΝ. ΟΙ ΠΑΘΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΙΣΠΝΟΗΣ ΞΕΝΩΝ ΠΡΟΣΜΕΙΞΕΩΝ, ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕΝΕΣ ΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΕΠΟΙ ΚΙΣΕΩΣ ΜΙΚΡΟΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ Η ΕΠΙΝΕΜΗΣΕΩΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΩΝ ΝΟΣΩΝ ΣΤΟΥΣ ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΟΤΕΡΑ ΜΕΛΕΤΗΘΕΙ ΣΕ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΕΚΘΕΣΕΩΣ. ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ, ΤΗ ΡΑΓΔΑΙΑ ΑΥΞΗ ΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΣΤΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΥΓΡΩΝ ΚΑΥΣΙΜΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΤΩΝ ΧΗΜΙΚΩΝ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΩΝ, ΕΧΕΙ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΦΑΣΜΑ ΞΕΝΩΝ ΥΛΩΝ. ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΘΟΓΟΝΟΥΣ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΟΥΣ ΡΥ ΠΟΥΣ ΣΥΖΗΤΟΥΝΤΑΙ, ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΜΕΛΕΤΗ, ΟΙ ΠΛΕΟΝ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΟΥΝ ΜΕΛΕΤΗΘΕΙ ΣΕ ΙΚΑΝΗ ΕΚΤΑΣΗ, ΑΛΛΑ, ΚΥΡΙΩΣ, ΕΠΕΙΔΗ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΔΡΑΣΕΩΣ ΤΟΥΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΕΙ ΠΡΟΤΥΠΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΑΛΛΩΝ ΕΞΩΓΕΝΩΝ ΒΛΑΠΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ. ΤΟ ΔΙΟΞΕΙΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΡΕΘΙΣΤΙΚΟ ΑΕΡΙΟ ΠΟΥ ΑΠΟΡΡΟΦΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟΥΣ ΒΛΕΝΝΟΓΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΔΙΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΕΝ ΤΩ ΒΑΘΕΙ, ΤΑΧΕΩΣ ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΟΜΕΝΩΝ, ΑΙΣΘΗΤΙΚΩΝ ΥΠΟΔΟΧΕΩΝ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ, ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥΣ ΔΙΕΓΕΙΡΟΥΝ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΟΓΑΣΤΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΩΝ Ι ΝΩΝ. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΑΥΤΩΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΒΗΧΑΣ, Ο ΒΡΟΓΧΟΣΠΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΟΥ ΑΕΡΙΣΜΟΥ. ΤΑ ΟΞΕΙΔΙΑ ΤΟΥ ΑΖΩΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ Ο, ΕΙΝΑΙ ΙΣΧΥΡΑ ΟΞΕΙΔΩΤΙΚΑ, ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΔΙΑΘΕΣΕΩΣ ΑΖΕΥΚΤΩΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΩΝ ΣΤΟ ΜΟΡΙΟ ΤΟΥΣ. ΣΕ ΧΑΜΗΛΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΔΙΕΓΕΙΡΟΥΝ ΤΗΝ ΑΥΤΟΞΕΙΔΩΣΗ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΙΚΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΠΑΓΟΥΝ ΤΟ ΣΧΗ ΜΑΤΙΣΜΟ ΚΥΤΤΑΡΟΠΑΘΟΓΟΝΩΝ ΟΞΙΔΩΤΙΚΩΝ ΡΙΖΩΝ. ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΙΕΓΕΙΡΟΥΝ ΤΗ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ CIS ΣΕ TRANS ΙΣΟ ΜΕΡΕΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΩΝ ΑΚΟΡΕΣΤΩΝ ΟΞΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΡΑΧΙΔΟΝΙΚΟΥ ΟΞΕΟΣ, ΤΑ ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΑ ΠΑΡΑΓΩΓΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΔΟ ΤΗΣ ΚΥΚΛΟΟΞΥΓΕΝΑΣΗΣ Η ΛΙΠΟΟΞΥΓΕΝΑΣΗΣ ΕΧΟΥΝ ΓΝΩΣΤΕΣ ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ. Η ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΗ ΕΚΘΕΣΗ ΣΕ ΧΑΜΗΛΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΡΥΠΩΝ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ: (Α) ΔΙΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ ΒΡΟΓΧΙΚΗΣ ΥΠΕΡΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΕΝΩ (Β) ΑΣΚΕΙ ΔΥΣΜΕΝΕΙΣ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΣΕ ΩΣ. ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΑΣΗ ΤΗΣ ΒΡΟΓΧΙΚΗΣ ΥΠΕΡΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΟΠΩΣ Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΓΚΑΡΣΙΑΣ ΔΙΑΤΟΜΗΣ ΤΩΝ ΑΕΡΑΓΩΓΩΝ, ΜΕΣΩ ΔΙΕΓΕΡΣΕΩΣ ΤΩΝ ΧΟΛΙΝΕΡΓΙΚΩΝ, ΜΕΤΑΓΑΓΓΛΙΑ ΚΩΝ ΝΕΥΡΙΚΩΝ ΟΔΩΝ, ΠΟΥ ΑΠΟΛΗΓΕΙ ΣΕ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝ. Η ΔΙΕΓΕΡΣΗ ΜΑΤΑΙΩΝΕΤΑΙ (ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΕ ΕΚΘΕΣΗ ΣΕ SO2) Η ΔΕ ΜΑΤΑΙΩΝΕΤΑΙ (ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΕ ΕΚΘΕΣΗ ΣΕ ΝΟ2), ΕΑΝ ΠΡΟ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΕΩΣ ΕΙΧΕ ΧΟΡΗΓΗΘΕΙ ΑΤΡΟΠΙΝΗ, ΑΝΑΣΤΟΛΕΙΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΩΣ ΜΕΣΟΛΑΒΗΤΩΝ Η Β2-ΔΙΕΓΕΡΤΕΣ. ΣΤΟΥΣ ΜΗΧΑ ΝΙΣΜΟΥΣ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΤΟ Ο, ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΔΙΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ ΒΡΟΓΧΙΚΗΣ ΥΠΕΡΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΣΥΓΚΑΤΑΛΕΓΟΝΤΑΙ Η ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΠΕΡΑΤΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΑΕΡΑΓΩΓΩΝ, Η ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΒΡΟΓΧΙΚΩΝ ΕΡΕΘΙΣΜΟΫΠΟΔΟΧΕ ΩΝ, ΚΑΘΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ Η ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΛΕΙΩΝ ΜΥΪΚΩΝ ΙΝΩΝ ΤΟΥ ΤΡΑΧΕΙΟΒΡΟΓΧΙΚΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ ΣΤΟΥΣ ΝΕΥΡΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΧΗΜΙΚΟΥΣ ΜΕΣΟΛΑΒΗΤΕΣ. ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΔΟΚΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΚΛΙΝΙΚΟΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΑ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΕΡΜΗΝΕΥΘΕΙ Η ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕΝΗ ΕΚΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ ΣΤΙΣ ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ, ΠΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΧΡΟΝΙΩΣ ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΩΝ ΣΕ ΧΑΜΗΛΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΩΝ ΡΥΠΩΝ. ΜΕΤΑΞΥ ΑΥΤΩΝ ΣΥΓΚΑΤΑΛΕΓΟΝΤΑΙ Η ΠΑ ΡΑΓΩΓΗ ΟΙΔΗΜΑΤΟΣ, Η ΣΥΝΗΘΩΣ ΑΝΤΙΣΤΡΕΠΤΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΒΛΕΝΝΟΚΡΟΣΣΩΤΗΣ ΣΥΣΚΕΥΗΣ, ΚΑΘΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΣΜΕΝΕΙΣ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΥΠΟΔΟΧΕΩΝ ΤΩΝ ΚΥΨΕΛΙΔΙΚΩΝ ΜΑΚΡΟΦΑΓΩΝ, ΠΟΥ ΣΥΝΕ ΠΑΓΟΝΤΑΙ, ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ, ΡΗΞΗ ΤΗΣ ΧΗΜΙΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΜΑΚΡΟΦΑΓΩΝ ΜΕ ΤΑ ΛΕΜΦΟΚΥΤΤΑΡΑ ΚΑΙ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΟΣΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΜΙΚΡΟΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ. Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, Η ΔΙΑΚΡΙΒΩ ΣΗ ΤΩΝ ΧΩΡΟΒΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΔΙΑΒΙΩΣΕΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟ ΜΕΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΤΕ ΧΝΗΣ, ΕΦΟΣΟΝ, ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΑΥΤΟ, ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΕΚΤΙΜΗΘΕΙ «ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΑΣΚΟΥΝ ΚΑΘΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ». ΣΤΟ ΠΕΡΙ «ΑΕΡΩΝ, ΥΔΑΤΩΝ, ΤΟΠΩΝ» ΕΡΓΟ ΤΟΥ, Ο ΙΠΠΟΚΡΑ ΤΗΣ ΣΗΜΕΙΩΝΕΙ ΟΤΙ ΕΑΝ Ο ΙΑΤΡΟΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΣΥΛΛΑΒΕΙ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΛΕΙΠΕΙ ΝΑ ΜΕΛΕΤΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΘΕ ΤΟΠΟΥ ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ: «ΙΗΤΡΙΚΗΝ ΟΣΤΙΣ ΒΟΥΛΕΤΑΙ ΟΡΘΩΣ ΖΗΤΕΙΝ, ΤΑΔΕ ΧΡΗ ΠΟΙΕΙΝ. ΠΡΩΤΟΝ ΜΕΝ ΕΝΘΥΜΕΙΣΘΑΙ ΤΑΣ ΩΡΑΣ ΤΟΥ ΕΤΕΟΣ ..ΕΠΕΙΤΑ ΔΕ ΤΑ ΕΝ ΕΚΑΣΤΗ ΧΩΡΗ ΕΠΙΧΩΡΙΑ ΕΟΝΤΑ....»
ΑΡΧΕΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ, 9(A), Α7-Α70, 1992