ΠΕΝΤΑΕΤΗΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΑΙΜΟΚΑΘΑΙΡΟΜΕΝΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΥΠΟΔΟΡΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΕΡΥΘΡΟΠΟΙΗΤΙΝΗΣ
Δ. ΒΑΣΙΛΑΚΑΚΗΣ, Μ. ΠΑΠΑΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ, Κ. ΜΑΤΣΗΣ, Ε. ΓΥΦΤΑΚΗ, Ν. ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ, Π. ΔΙΓΕΝΗΣ
ΣΚΟΠΟΣ: Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΜΕΛΕΤΗ ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΘΕΙ Η ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ,Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ Η ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΑΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΔΟΣΕΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΑΝΑΣΥΝΔΥΑΣΜΕΝΗΣ ΕΡΥΘΡΟΠΟΙΗΤΙΝΗΣ (ΑΑΕΠΟ) ΜΕ ΥΠΟΔΟΡΙΑ (ΥΔ) ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΙΜΙΑΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΣΕ ΧΡΟΝΙΑ ΑΙΜΟΚΑΘΑΡΣΗ. ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: ΣΕ 11 ΑΙΜΟΚΑΘΑΙΡΟΜΕΝΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΒΑΡΙΑ ΑΝΑΙΜΙΑ ΧΟΡΗΓΗΘΗΚΕ ΑΑΕΠΟ ΥΠΟΔΟΡΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΣΥΝΕΝΔΡΙΑΑΙΜΟΚΑΘΑΡΣΗΣ ΣΕ ΔΟΣΗ ΕΦΟΔΟΥ 50 U/KG ΒΑΡΟΥΣ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΠΙΤΕΥΧΘΕΙ Ο ΑΙΜΑΤΟΚΡΙΤΗΣ (HCT) ΣΤΟΧΟΣ (32-35%), ΟΠΟΤΕ ΚΑΙ ΕΧΟΡΗΓΕΙΤΟΔΟΣΗ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ. Η ΑΡΧΙΚΗ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ, ΜΕ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΚΑΙ ΜΗΝΙΑΙΑ ΜΕΤΡΗΣΗΑΙΜΑΤΟΛΟΓΙΚΩΝ ΚΑΙ ΒΙΟΧΗΜΙΚΩΝ ΠΑΡΑΜΕΤΡΩΝ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΛΙΝΙΚΩΝ ΣΗΜΕΙΩΝ, ΔΙΗΡΚΕΣΕ 5 ΜΗΝΕΣ. ΕΓΙΝΕ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΦΑΡΜΑΚΟΚΙΝΗΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΜΕΤΑΞΥ ΥΠΟΔΟΡΙΑΣ ΚΑΙΕΝΔΟΦΛΕΒΙΑΣ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΑΕΠΟ. ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ, ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ, ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΙ ΣΕ ΔΟΣΗΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ, ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΘΗΚΑΝ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 5 ΧΡΟΝΙΑ, ΜΕ ΜΗΝΙΑΙΟ ΑΙΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΒΙΟΧΗΜΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΤΑΚΤΙΚΟΥ ΚΛΙΝΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΑΝΤΑΠΡΟΚΡΙΘΗΚΑΝ ΤΑΧΥΤΑΤΑ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ Ο ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΕΠΙΤΕΥΧΘΗΚΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕΣΑ ΣΕ 5-12 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΑΥΞΗΘΕΙ Η ΑΡΧΙΚΗ ΔΟΣΗ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΟΥ. Η ΜΕΣΗ ΤΙΜΗ HCT ΜΕΤΑ 2ΜΗΝΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΥΞΗΘΗΚΕ ΑΠΟ 24.9 ΣΕ 36,5% (P<0,00005) KAI ΔΙΑΤΗΡΗΘΗΚΕ ΣΤΑ ΕΠΙΘΥΜΗΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΔΟΣΗ ΑΑΕΠΟ 45-150 U/KG ΒΑΡΟΥΣ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΕΣΟΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ ΔΙΑΚΟΠΩΝ ΣΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ Ο HCT ΥΠΕΡΕΒΑΙΝΕ ΤΟ 32-35%. ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΩΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΥΞΗΣΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΑΝ ΤΑ ΔΙΚΤΥΟΕΡΥΘΡΟΚΥΤΤΑΡΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ, ΕΝΩ ΔΕΝ ΜΕΤΑΒΛΗΘΗΚΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΕΥΚΩΝ ΑΙΜΟΣΦΑΙΡΙΝΩΝ. ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΝ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΩΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΤΙΜΕΣ ΤΩΝ ΒΙΟΧΗΜΙΚΩΝ ΠΑΡΑΜΕΤΡΩΝ ΤΟΥ ΟΡΟΥ, ΠΛΗΝ ΜΙΑΣ ΠΑΡΟΔΙΚΗΣ ΑΥΞΗΣΗΣ ΤΟΥ ΜΑΓΝΗΣΙΟΥ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟ ΜΗΝΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ. ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΑΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΑΝ ΠΛΕΟΝ ΜΕΤΑΓΓΙΣΕΙΣ. ΟΛΟΙ ΑΝΕΧΘΗΚΑΝ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ5ΕΤΙΑΣ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΗΝ ΥΔ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΘΗΚΑΝ ΤΟΠΙΚΕΣ Η ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΛΛΕΡΓΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ. Η ΒΙΟΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΥΔ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΚΕ ΣΤΟ 25,73% ΤΗΣ ΕΝΔΟΦΛΕΒΙΑΣ. ΔΙΑΠΙΣΤΩΘΗΚΕ ΕΠΙΣΗΣ ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ ΜΕΓΙΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΟΥ ΣΤΟΝ ΟΡΟ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΟΦΛΕΒΙΑ ΟΔΟ, ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΔΙΑΤΗΡΗΘΗΚΕ ΣΧΕΔΟΝ ΣΤΑΘΕΡΗ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ24 ΩΡΕΣ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΜΙΚΡΩΝ ΔΟΣΕΩΝ ΑΑΕΠΟ ΥΔ ΕΙΝΑΙ ΑΣΦΑΛΗΣ, ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΑ ΑΝΕΚΤΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΙΜΙΑΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΝΕΦΡΙΚΗΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ, ΤΟΣΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΙΜΙΑΣ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕΝΑ ΕΝΔΟΦΛΕΒΙΑ ΣΧΗΜΑΤΑ.
Λέξεις-κλειδιά: ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ, ΑΝΑΙΜΙΑ, ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ, C15, D24
ΙΑΤΡΙΚΗ, 69(6), 597-603, 1996