ΔΥΣΛΙΠΙΔΑΙΜΙΑ ΣΤΟ ΣΑΚΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ: ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΜΕ ΤΗ ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΑ ΝΟΣΟ
Β. ΑΘΥΡΟΣ, Α. ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
ΟΙ ΔΙΑΒΗΤΙΚΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΝΟΣΗΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΘΝΗΤΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΑΘΗΡΟΣΛΗΡΩΣΗ ΓΕΝΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΑ ΝΟΣΟ (ΣΝ) ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ, ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΜΗ ΔΙΑΒΗΤΙΚΑ ΑΤΟΜΑ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΚΑΙ ΦΥΛΟΥ. ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΓΛΥΚΑΙΜΙΑΣ, ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΣΤΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑΣ ΣΝ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΒΗΤΙΚΟΥΣ ΠΑΙΖΕΙ Η ΔΥΣΛΙΠΙΔΑΙΜΙΑ. ΑΥΤΗ, ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΤΗΡΙΑΚΗ ΥΠΕΡΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΝΕΦΡΟΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΗΤΗ, ΕΠΑΥΞΑΝΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΓΙΑ ΣΝ. Η ΔΥΣΛΙΠΙΔΑΙΜΙΑΤΟΥ ΔΙΑΒΗΤΗ, ΠΟΥ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΠΑΘΗΣ ΜΟΡΦΗ, ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΜΕ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΙΓΛΥΚΕΡΙΔΙΩΝ (ΤΥΠΟΣ IV) Η/ΚΑΙ ΤΗΣ LDL ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΗΣ (ΤΥΠΟΣ ΙΙΒ). ΤΟΣΟ Η ΜΙΚΤΗ ΥΠΕΡΓΛΙΠΙΔΑΙΜΙΑ ΟΣΟ ΚΙ Η ΥΠΕΡΤΡΙΓΛΥΚΕΡΙΔΑΙΜΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΒΗΤΙΚΟΥΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝΣΗΜΑΝΤΙΚΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΣΝ. ΕΚΤΟΣ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΣΟΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΥΝΗΘΩΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΤΩΝ ΛΙΠΟΠΡΩΤΕΙΝΩΝ. ΑΥΤΕΣ ΕΚΔΗΛΩΝΟΝΤΑΙ ΩΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΘΕΣΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ, ΤΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ ΤΩΝ ΛΙΠΟΠΡΩΤΕΙΝΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΙΔΙΩΝ. ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΗ (ΟΞΕΙΔΩΣΗ Η ΓΛΥΚΟΖΥΛΙΩΣΗ) ΤΩΝ ΛΙΠΟΠΡΩΤΕΙΝΩΝ VLDL ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ LDL. ΟΙ ΜΕΤΟΥΣΙΩΜΕΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΟΥΝ ΜΕΤΗ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΟΔΟ ΑΠΟ ΤΟ ΗΠΑΡ (ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΑΝΤΙΣΤΙΧΟΥΣ ΥΠΟΔΟΧΕΙΣ, ΕΝΤΟΚΥΤΤΩΣΗ, ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ) ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΒΛΑΒΗ ΤΟΥ ΕΝΔΟΘΗΛΙΟΥ ΚΑΙ ΕΝΑΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΜΕΣΟ ΧΙΤΩΝΑΤΩΝ ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΩΝ ΑΡΤΗΡΙΩΝ. ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΤΙΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΥΝ ΤΑ ΜΑΚΡΟΦΑΓΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΥΠΟΔΟΧΕΙΣ ΣΚΟΥΠΙΔΟΦΑΓΟΥΣ Η RAGE (RΕCEPTORS FOR ADVANCED GLYCOSYLATION. END-PRODUCΤS), ΜΕ ΤΕΛΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΑΦΡΩΔΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ, ΤΗΝ ΕΚΛΥΣΗ ΑΥΞΗΤΙΚΩΝΚΑΙ ΕΡΕΘΙΣΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΗΚΤΙΚΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ. Η ΟΛΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΒΛΑΒΗ ΤΟΥ ΜΕΣΟΥ ΧΙΤΩΝΑ, Η ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΑΘΗΡΟΣΚΛΗΡΩΤΙΚΗΣ ΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΣΝ. Ο ΙΝΣΟΥΛΙΝΟΕΞΑΡΤΩΜΕΝΟΣ ΣΑΚΧΑΡΩΔΗΣ ΔΙΑΒΗΤΗΣ (ΤΥΠΟΥ Ι) ΑΠΑΙΤΕΙ IV-ΣΟΥΛΙΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΞΑΡΧΗΣ ΚΑΙ,ΟΤΑΝ ΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ ΚΑΛΑ, ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΠΟΣΟΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΩΝ ΛΙΠΟΠΡΩΤΕΙΝΩΝ. ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΜΗ ΙΝΣΟΥΛΙΝΟΕΞΑΡΤΩΜΕΝΟ ΣΑΚΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ (ΤΥΠΟΥ ΙΙ) ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ ΠΑΧΥΣΑΡΚΟΙ ΚΑΙ Η ΔΙΑΙΤΑ, Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΒΑΡΟΥΣ ΚΑΙ Η ΑΣΚΗΣΗ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΒΑΣΙΚΗ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΓΛΥΚΑΙΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣΔΥΣΛΙΠΙΔΑΙΜΙΑΣ ΠΟΥ ΤΗ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ. ΟΤΑΝ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΑΠΟΔΩΣΟΥΝ, ΠΡΟΣΤΙΘΕΤΑΙ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ. ΑΡΧΙΚΩΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΟΜΑΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΛΥΚΑΙΜΙΑΣ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΕΣΦΟΡΕΣ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΕΠΙΤΕΥΧΘΕΙ. Η ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΟΔΗΓΕΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΣΕ ΟΜΑΛΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΠΕΔΩΝ ΤΩΝ ΛΙΠΟΠΡΩΤΕΙΝΩΝ. ΑΝ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΠΙΤΕΥΧΘΕΙ, ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ Η ΧΟΡΗΓΗΣΗΥΠΟΛΙΠΙΔΑΙΜΙΚΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ.
Λέξεις-κλειδιά: ΤΡΙΓΛΥΚΕΡΙΔΙΑ, TRIGLYCERIDES, ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ, REVIEW, C14, C19, ATHEROSCLEROSIS, ΑΘΗΡΟΣΚΛΗΡΩΣΗ, D10, LDL ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΗ, LDLCHOLESTEROL
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ, 61(5), 413-425, 1995